မီးအညွိခံထားရတဲ့စီးကရက္ေတြလို
ငါတို႔မိသားစု အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာပစ္ခ်ခံရတယ္
တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ သေဘၤာပ်က္ေနရတဲ့ေန႔ေတြနဲ႔
တစ္ေယာက္အေပ်ာ္တစ္ေယာက္ကူးစက္မခံရတဲ့ေရာဂါေတြနဲ႔
သားသမီးေအာ္ေခၚသံ မိဘဖန္ေဆးမေပးႏုိင္တဲ႔အရပ္ေဒသေတြနဲ႔
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့မိဘေခၽြးစက္ေတြဆီ
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာေနရတဲ့သားသမီးပု၀ါစေလးေတြ
မီးကုန္ယမ္းကုန္အလြမ္းေတြနဲ႔
ငါတို႔မိသားစုဟာ
ပါးျပင္ေပၚ ဓားခ်က္ေတြထြန္ခ်ခံရတဲ့ေျမယာ
ငါတို႔မိသားစုဟာ
ထမင္းပန္းကန္ကိုၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း
လည္ေခ်ာင္းမွာ ငါးအရုိးစူးေနတယ္
ေျခာက္ကပ္ကပ္သစ္သားစကိုစြဲေလာင္ေနတဲ့မီးလို
ငါတို႔မိသားစုအသားစိုင္ထဲ စိုက္၀င္ေနတဲ့ေငြေၾကး
ငါ့ညီေလးကို ကိုက္ခ်ီထြက္ေျပးသြားတယ္
ငါ့ညီမေလးကို ကိုက္ခ်ီထြက္ေျပးသြားတယ္
ဒဏ္ရာကိုဒဏ္ရာနဲ႔ကုစားရတဲ့အရပ္ဆီ
ဒီေခတ္ဒီစနစ္ႀကီးရဲ႕ထားရာေနေစရာသြားႏြားက်မႈမွာ
ငါတို႔မိသားစုအေၾကာင္းေတြးမိရင္
ျပန္အမ္းရင္ေတာင္ လက္ခါခံရမယ့္
ပတ္တီးအထပ္ထပ္ပိုက္ဆံအႏြမ္းေလးေတြကို ျမင္ရတယ္
ေလာကဓံတိုက္စစ္ရဲ႕အလြတ္တည္ကန္ေဘာေတြကို
ထိထိမိမိပုတ္ထုတ္ကာကြယ္မယ့္လက္ေတြအျဖတ္ခံထားရတဲ့
ဂုိးေစာင့္ေတြကို ျမင္ရတယ္
အံႀကိတ္မာန္တင္းသံကို ေက်ာကုန္းေပၚ မႏုိင္မနင္းထမ္းပိုးထားရတဲ့
လားသတၱ၀ါေတြကို ျမင္ရတယ္
တရား၀င္လင္ေယာက္်ားမရွိလို႔ ဖ်က္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ကိုယ္၀န္လို
ငါတို႔မိသားစု ပ်က္က်
တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီဟာ အေပါင္ဆံုးပစၥည္းလို
ေခတ္ႀကီးထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္ က်ိဳးေၾကလို႔
ငါသာ ငါတို႔မိသားစုကို ပံုတူကူးျပခြင့္ရွိရင္
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္မထြက္ဘဲ ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္မရဘဲ
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ပြက္ထေနတဲ့စစ္ပြဲတစ္ပြဲအေၾကာင္း
ရုပ္ရွင္ရိုက္မယ္
ဓာတ္ႀကိဳးနဲ႔မလြတ္လို႔ အရွင္လတ္လတ္ခုတ္ထစ္ခံလိုက္ရတဲ့
သစ္ကိုင္းေလးေတြပံု ပန္းခ်ီေရးမယ္
ေခ်ာင္ပိတ္ႀကိဳးတုပ္ၿပီး အရုိက္ခံေနရတဲ့တိရစၦာန္ေတြအေၾကာင္း
၀တၱဳေရးမယ္
ဘယ္ေတာ့ၿပီးဆံုးမယ္မသိတဲ့အရႈံးေတြနဲ႔
ငါတို႔မိသားစုဟာ
စိတ္ကူးေတြ သံသရာတစ္ဆံုး ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူေနတယ္
ကိုသွ်ား
No comments:
Post a Comment