လြမ္းက်န္မေနရစ္ေစခ်င္ဘူး
ငါ့ကိုခ်စ္သူေတြက ခ်န္ေနရစ္ခဲ့ၾကတယ္
ငါ့ကိုမုန္းသူေတြလည္း က်န္ေနရစ္ခဲ့ၾကတယ္
ငါကခ်စ္သူေတြကို ပစ္ထားခဲ့ရတယ္
ငါကမုန္းသူေတြလည္း လိုက္မလာခဲ့ၾကဘူး
ျပည့္တန္ဆာတစ္ေယာက္ရဲ႕သားအိမ္ထဲမွာမွ
သေႏၶတည္ခဲ့ရသလိုမ်ဳိး
ငါ့လူငယ္ဘ၀အိပ္မက္ေတြ ကံဇာတာၫႈိးႏြမ္းခဲ့သလား
လူ႕ဘ၀မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပါက္ကြဲခဲ့ရသမွ်
ဒီတစ္ခါ အက်ယ္ေလာင္ဆံုးပဲ
ငါ့ကို ေႏြဦးႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္စာ ပြင့္ေ၀ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အဓိပၸာယ္ရွိမႈေတြ
အခြံပဲက်န္ရစ္တယ္
ေခတ္ကေတာင္းဆိုေနတဲ့သားတစ္ေယာက္ကို မေမြးခဲ့မိတာ
အေမ ေနာင္တရေနမွာပါ
ေခတ္ကိုေတာင္းဆိုေနတဲ့သားတစ္ေယာက္ကိုလည္း
အေမ မခ်ိတင္ကဲ ခြင့္လႊတ္ေနရရွာမယ္
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ရွင္သန္မႈဟာ
သူ႔ရဲ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္
ကဗ်ာဆရာနဲ႔သူ႕ရဲ႕ကဗ်ာေတြကို ခြဲခြာဖို႔ႀကိဳးစားတာဟာ
အဲဒီကဗ်ာဆရာကို ေသေၾကာင္းႀကံစည္တာပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္က အစာအိမ္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်ေရာင္းထားတဲ့
ေငြ၀ယ္ကၽြန္မဟုတ္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္က ခႏၶာကုိယ္အတြက္ သံု႔ပန္းအျဖစ္အဖမ္းခံခဲ့တဲ့
စစ္႐ံႈးသူမဟုတ္ဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူ နားလည္ခဲ့သလဲ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူမ်ား နားလည္မႈေပးခဲ့ပါသလဲအေမ
ေမွာင္တယ္ထင္လို႔ အေမ့အိမ္ကေနထြက္လာခဲ့တာ
မိေ၀းဖေ၀းအရပ္မွာ လက္ၫိႈးထိုးမလြဲေအာင္ ပိုေမွာင္တယ္
ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အူေနတဲ့မီးခိုးေတြ ပါးစပ္ကေန မႈတ္ထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္
ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားတဲ့စကားလံုးေတြမပါဘဲ
အလိုအေလ်ာက္စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို မသုတ္မိခဲ့ဘူး
အနက္ေရာင္ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို
အေ၀းေျပးကားႀကီးက ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ဖူးတယ္
ကိုသွ်ား
No comments:
Post a Comment